Woord van oprichting

De covid-situatie heeft veel veranderd hoe ik naar de EUR en het hoger onderwijs in het algemeen ben gaan kijken. Als studentenvertegenwoordiger van de faculteitsraad kreeg ik van meerdere medestudenten te horen dat ze zich niet meer prettig voelde op de EUR om te kunnen studeren. Ze gaven aan dat ze belachelijk werden gemaakt om hun medische keuzes, en dat er op hun ideologie werd neergekeken. Uitsluiting van fysiek onderwijs dreigde eraan te komen, en de EUR, die zich representeert als ‘Divers en Inclusief’, hield zich muisstil. Dit was voor mij niet logisch, waardoor ik geen keuze had omop te komen voor de belangen van studenten die het soms het moeilijkst hebben gehad enerzijds. Anderzijds kreeg ik ondertussen steeds meer voorbeelden toegestuurd van lecture slides, studiemateriaal of tentamenvoorbeelden waarin er bepaalde ideologieën, politieke bewegingen, of volksvertegenwoordigers werden afgekraakt. De EUR was niet meer een plek om kritisch te denken, maar een plek waar voor jou al bepaald was hoe je hoor te denken. Mijn vertrouwen in dit instituut raakte een dieptepunt.

Wat ik heb gemerkt is een ideologische strijd waar de universiteit ook steeds meer in politiseert. Er worden statements gemaakt waar niet iedere student zich in kan vinden. De norm over wanneer je geaccepteerd wordt voor je mening is verschoven. Ook symboolpolitiek komt steeds vaker voor en draagt niet bij aan een universiteit waarin de verschillen tussen studenten worden gerespecteerd. Van meerdere studenten kreeg ik te horen dat ook zij het vertrouwen in de EUR hadden verloren, en dat was voor mij het punt om met deze studentenpartij een verandering aan te brengen, en het hoger onderwijs weer een kritische en inclusieve plek te maken voor iedereen, wat uiteindelijk zal reflecteren in een betere maatschappij.

© 2024 Liberi Erasmi. Alle rechten voorbehouden.